DANTE ALİGHİERİ-BEATRİCE PORTİNARİ

 

Dante Alighieri ve Beatrice Portinari’nin aşkı, edebiyat tarihinin en mistik ve dokunaklı hikâyelerinden biridir. Dante, Beatrice’i ilk kez 9 yaşındayken gördü ve ona duyduğu derin hayranlık, hayatı boyunca sürecek bir tutkuya dönüştü. Ancak Beatrice, başka biriyle evlendi ve Dante’nin ona olan aşkı, kavuşamamanın getirdiği melankoliyle şekillendi.

Beatrice’in 24 yaşında ölümü, Dante’yi derinden sarstı ve onu edebi eserlerinde ölümsüzleştirmeye yöneltti. "La Vita Nuova" adlı eserinde Beatrice’e duyduğu aşkı ve onun ölümünün yarattığı acıyı anlatırken, "İlahi Komedya"’da Beatrice’i cennetin rehberi olarak tasvir etti. Dante için Beatrice, sadece bir kadın değil, aynı zamanda ilahi bir ilham kaynağıydı.

Bu aşkın trajik yönü, Dante’nin Beatrice ile yalnızca iki kez karşılaşmış olması ve ona duyduğu derin sevginin hiçbir zaman karşılık bulamamasıydı. Ancak bu imkânsız aşk, Dante’nin eserlerine büyük bir ruh kattı ve Beatrice’i edebiyat tarihinin en unutulmaz figürlerinden biri haline getirdi.

Bu hikâye, sizin ilgilendiğiniz diğer trajik aşk hikâyeleri gibi, kavuşamamanın yarattığı derin duygusal etkileri ve sanat üzerindeki gücünü gözler önüne seriyor. Sizce Dante’nin Beatrice’e kavuşması mümkün olsaydı, bu aşk yine bu kadar etkileyici olur muydu?

Cahit Sıtkı Tarancı'nın "Otuz Beş Yaş" şiirindeki "Dante" Dante Alighieri'dir.

                    (Yaş otuz beş! yolun yarısı eder.

                    Dante gibi ortasındayız ömrün.

                    Delikanlı çağımızdaki cevher,

                    Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,

                    Gözünün yaşına bakmadan gider.)

Dante Alighieri (1265-1321), ünlü İtalyan şair ve politikacısıdır. Özellikle ahirete yapılan hayali bir yolculuğu anlattığı ve modern İtalyancanın temelini oluşturan "İlahi Komedya" (Divina Commedia) eseriyle tanınır.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          Cahit Sıtkı Tarancı, "Yaş otuz beş, yolun yarısı eder; Dante gibi ortasındayız ömrün" dizesinde Dante'ye atıfta bulunur. Bu atıf, Dante'nin "İlahi Komedya"sının başlangıç dizesinde kendi yaşı olan 35'i "hayat yolunun orta yeri" olarak ifade etmesinden gelmektedir. Yani, Dante de kendi eserini yazmaya başladığında 35 yaşındaydı ve bu yaşı ömrün yarısı olarak kabul ediyordu. Cahit Sıtkı Tarancı da bu dizede, kendi 35 yaşını, Dante'nin bu ifadesiyle özdeşleştirerek, ömrün orta noktasına geldiğini vurgulamaktadır.

Beatrice (Beatrice) "Bice" di Folco Portinari (İtalyanca: [beaˈtriːtʃe portiˈnaːri]; 1265 – 8 veya 19 Haziran 1290), Dante Alighieri'nin Vita Nuova'sının başlıca ilham kaynağı olarak tanımlanan ve aynı zamanda anlatı şiirinin son kitabında ona rehberlik eden Beatrice ile özdeşleştirilen bir İtalyan kadındı.İlahi Komedya (La Divina Commedia), Paradiso ve önceki Araf'ın sona ermesi sırasında. Komedi'de Beatrice, ilahi lütfu ve teolojiyi sembolize eder.